همه چیز و هیچ چیز

چندی پیش یک ناشناس در قسمت نظرات مطلبی سرشار از توهین، جسارت و هنجارشکنی گزارد که از ذکر آن معذورم. البته بنده نیز به روش خود پاسخ وی را دادم. (اما آن روش کذایی چگونه بود؟!) آنچه در ادامه می آید پاسخی است که حقیر در قسمت نظرات وبلاگ وی نوشتم:

 

((
درود

از اطلاع رسانی ات، از آگاه سازی ات، سپاس.
ای کاش نقاد، در ابتدا نقد می آموخت و سپس نقد می کرد.
ناسزا گویی بسی آسان تر از نقد است و بدینسان هر کاو از چیزی سر در نمی آورد زبان به دشنام می گشاید!

اینکه نوشته ها و قلم یک نفر را بدون ذکر دلیل زیر سوال بردی، جای سوال است!
همیشه کسانی که از چیزی سر در نمی آورند در مقابل آن جبهه می گیرند.
در طول تاریخ این نه اولین بار بوده و نه آخرین بار خواهد بود.

اینکه از چیزی سر در نیاورده و رهایش کنیم، کرور کرور بار به از نقد ناشیانه ی آن شئ است. چه رسد که ناسزا نثارش کنیم.

شاید هم با چیزی از اصل و بنیان مخالف باشیم، باز موجه نخواهد بود که برخورد قهری پیش گیریم. این خلاف شأنیت یک انسان متمدن است!

ناشناس عزیز
متن، شعر، داستان یا هر نوشته ای، طرفداران و مخالفان خود را دارد.
بر طبق اصلی  منطقی، "هرشئ از مخالفان و تضاد هایش شناخته می شود"!!!

پیشنهاد می کنم رمان، شعر و داستان بیشتر بخوانی تا بهتر نقد کنی. باز هم از نقدت،"هرچند ناشیانه و بی ادبانه"  تشکر.

خداوندگار عالم، همگان و همگنانمان را شامل لطف و "رحم" کناد!
"خبر  هم  ،  خبر  سلامتی  است!"

و در پایان برای تو  ناشناس بهترین آرزو ها را دارم.

موفق باشی!
))